Chapter five part two - la colère, la haine et de Deception

Niall

-Liam..

Zrobiłem kilka pewnych kroków w stronę ogrodu i wypowiedziałem Jego imię . Miałem dziwne wrażenie , że to wszystko odgrywało się w mojej głowie . Jego imię brzmiało nieprawdopodobnie lekko i dziwnie w moich ustach , a w prawdzie wewnątrz cały drżałem . Bałem się odrzucenia z jego strony. Kilka chwil później wzdrygnął się na dźwięk mojego głosu. Odczułem to jako wstręt do mnie . Nie ma co się dziwić niecodziennie słyszy się , że twój znajomy pała do Ciebie głębszym uczuciem. Moje serce po woli pękało jakby czekając na ostateczny cios. Stałem tam jak ten kołek i przyglądałem się szatynowi. Moje serce waliło jak młot starając przebić się przez moje żebra . Świadomy jestem faktu , że po między nami niczego nie ma i nie będzie , ale dzisiejsza sytuacja na wzgórzu była jak spełnienie wszelkich marzeń. Poczułem , że w końcu odnalazłem coś czego mi zawsze brakowało . Swoją bratnią duszę . A teraz ? Mój idealny świat rozsypuje się , a chłopak który skradł moje serce patrzy na mnie ze strachem i zdezorientowaniem. Jego oczy zawsze pełne życia spoglądały w moje przepełnione smutkiem i zdziwieniem. Pokryte matową powłoką były jakby nieobecne. Usta zawsze wygięte w przyjaznym ciepłym uśmiechu były zaciśnięte w wąską linię , a policzki przybrały barwę mleka . Wyglądał jak porcelanowa lalka czekająca na nieostrożny gest małej dziewczynki by upaść z hukiem na podłogę i rozpaść się w kawałeczki. To wszystko wydawało się jakby jedną bajką. Ten ogród nagle stał się jakby krainą mrocznych cieni a wszystko jakby szydziło ze mnie . Koniec końców postanowiłem się odezwać i przerwać tą niezręczną ciszę . W prawdzie łudziłem się na cudowny happy end gdzie wybaczymy sobie wszystko i będzie cudownie a po ulicy przebiegnie złoty jednorożec. Niall przestań śnić skarciłem się w myślach za tak niedorzeczne i banalne myśli .

- Liam .. Ja przepraszam Cię
-Niall ..
-Proszę wysłuchaj mnie !
-Ja już pójdę jest późno .
-Ale ..
-Cześć.

Odszedł . Wyminął mnie szerokim łukiem i zniknął w tłumie świetnie bawiących się ludzi. Kto by pomyślał , że jedno zdanie zaburzy równowagę twojego idealnego świata . Nie chciał nawet mnie wysłuchać. Złamało mi to serce . W momencie gdy on wypowiedział krótkie cześć coś we mnie pękło . Moje serce krwawiło , a z oczu polały się łzy bólu. Widziałem zamazujące się postacie i słyszałem głośne śmiechy i stłumioną muzykę. Samotnie siedziałem na trawie w ogrodzie i wpatrywałem się w niebo pełne migoczących gwiazd. Posyłały mi swoje blade uśmiechy starając się pocieszyć moją załamaną duszę , natomiast księżyc w pełni szydził ze mnie posyłając szydercze cienie. Opadłem na miękką trawę i zaniosłem się głośnym szlochem. Nie walczyłem. Nie zrobiłem niczego sensownego by go zatrzymać by wyjaśnić wszystko i naprawić to co spieprzył Michael. Jak on mógł ?! Kolejna fala szlochu rozniosła się echem po ogrodzie lecz zaraz została stłumiona przez głośną muzykę wydobywającą się z wnętrza domu. Leżąc tak bezwładnie poczułem na swojej twarzy kilka zimnych kropel a chwilę później setki malutkich. Parę minut i rozpadało się na dobre. Leżałem tak pozwalając zimnych kroplą koić moje zranione serce. Głucha pustka odbijała się złośliwym echem w mojej głowie . Czułem w tej chwili ogromny żal do Michaela . Nie rozumiem po jakiego grzyba on mu to mówił .. Przecież obiecał mi , że nikomu nie powie , a jednak złamał swoją obietnicę raniąc przy tym mnie . Poderwałem się na równe nogi i cały przemoczony zacząłem się przeciskać przez tłum ludzi , którzy byli już upojeni alkoholem i przesiąknięci dymem papierosowym . Szukałem wzrokiem dobrze znanej mi sylwetki czując jednocześnie narastający we mnie gniew i żal . Gdy w końcu udało mi się znaleźć winowajcę odetchnąłem i nabrałem ogromny haust powietrza w swoje płuca . Na jednym wdechu wykrzyczałem wszystko co leżało mi na sercu.

-Michael ! Jak mogłeś mi to zrobić ?! Jak mogłeś pozwolić sobie zabawiać się moim kosztem ?! Zadowolony z siebie jesteś ?!
-Niall .. uspokój się proszę.
-Nie nie uspokoję się ! Obiecałeś , że nikomu nie zdradzisz tego a Ty co zrobiłeś ?! Wygadałeś mu wszystko !
-Nie powiedziałem niczego dosłownie !
-Ale on nie jest głupi ! Widziałeś , że zrozumiał ! Nienawidzę cię !
-Niall proszę .. pogadamy później
-Wstydzisz się ? To proszę bardzo ! Wszyscy zgromadzeni tutaj muszą wiedzieć iż zakochałem się ! W chłopaku ! Tak dobrze słyszeliście i to nie żart !
-Niall !
-Dobranoc państwu !

Syknął w moją stronę jak wąż gromiąc mnie za moje słowa , lecz ja miałem gdzieś że cała ta banda pijanych ludzi przyglądała się całej szopce którą tam odstawiłem . Może i zachowałem się jak rozpuszczony bachor , ale nie mogłem tak spokojnie udać się z tym do swojego pokoju. Nie mogłem gdyż ból i zawód targały mną jak swoją marionetką. Wkurzony jeszcze bardziej niż chwilę temu wbiegłem po schodach tupiąc nogami wprost do swojego pokoju. Przekręciłem w drzwiach klucz i zrzuciłem z siebie mokre ciuchy rzucając wszystkich co miałem pod ręką . Tak bardzo się zawiodłem . Z szlochem rzuciłem się na swoje łóżko i przepłakując całą noc zasnąłem z wyczerpania.

Liam

Wybiegłem z Jego domu zostawiając Go samego. Sam nie wiem dlaczego uciekłem przecież doskonale znałem swoje uczucia i pragnąłem by między nami mogło być coś więcej , a gdy los podał mi wszystko jak na tacy ja tchórzę i uciekam. Parsknąłem śmiechem pod nosem i ponowiłem swój bieg. Cała droga do domu była jak dziki bieg życia. Moje płuca płonęły żywym ogniem a po policzkach spływały kolejne łzy. Nienawidziłem siebie za swoje zachowanie , nie dałem mu nawet dojść do słowa , a moja wymówka była po prostu żałosna. Ja jestem żałosny. Gdy tylko przekroczyłem drzwi bramy lunął rzęsisty deszcz. Spojrzałem w górę On płacze ..Płacze przeze mnie to była jedna z myśli , która w tym momencie przebiegła przez moją pustą głowę. Prosił mnie bym Go nie zranił ja obiecałem i kilka chwil później bezczelnie złamałem daną obietnicę. Jestem po prostu żałosny. Ruszyłem w końcu chwiejnym krokiem ku drzwiom i gdy już zamierzałem nacisnąć klamkę drzwi z hukiem otworzyły się przede mną a w drzwiach stanęła wysoka kobieta. Spojrzała na mnie tym swoim pytającym wzrokiem , a ja rzuciłem się jej w ramiona mocząc przy okazji jedną z jej idealnych sukni wieczorowych. Byłem tak zajęty swoim wyjściem , że zapomniałem o jej bankiecie , a ona jak na idealną matkę przystało nawet nie wspomniała. Pogłaskała mnie po plecach i zamknęła za mną drzwi prowadząc mnie jednocześnie w stronę schodów na piętro . Cały czas cicho powtarzała , że będzie dobrze chociaż nie wiedziała co się stało. Kochałem ją za to wyczucie i wyrozumiałość. Odchyliła mnie od siebie i spojrzała w moje zapłakane oczy wycierając jednocześnie z moich policzków samotne łzy. Uśmiechnęła się pokrzepiająco i szepnęła cicho jakby bała się , że mnie spłoszy.

-Przebierz się i zejdź na dół i wszystko mi opowiesz , dobrze ?

Pokiwałem tylko potwierdzająco głową i ruszyłem niepewnym krokiem ku górze . Piąłem się po schodach jakbym zdobywał najwyższy szczyt świata lecz moja życiowa energia została mi odebrana . Zachowałem się źle , ale sam nie wiem czemu tak zareagowałem. Nie myśląc o tym wszedłem do swojego pokoju i rzuciłem wszystko na jedną z wielkich puf . Osuszyłem się ciepłym ręcznikiem i wcisnąłem się w swój stary dres i porozciągany sweter natomiast na stopy wcisnąłem swoje ulubione papcie z małpkami. Gotowy zszedłem na dół szurając przy tym jak małe dziecko . Mama czekała na mnie w salonie siedząc na białym puchowym dywanie tuż przed kominkiem z dwoma kubkami. Gdy tylko przekroczyłem linię dzielącą mnie od salonu odwróciła się w moją stronę i poklepała miejsce zaraz obok. Posłałem jej blady uśmiech i usadowiłem się wygodnie jednocześnie biorąc w dłonie kubek , w którym znajdowało się nasze pocieszające kakao z bitą śmietaną i piankami. Uśmiechnąłem się nieznacznie i spojrzałem na mamę. W moich oczach wezbrały kolejne łzy , które nawet nie zawahały się i pobiegły przez moje policzki . Przysunęła się bliżej mnie i objęła matczynym ramieniem . Czułem jak wszelkie złe emocje uciekają ode mnie pozostawiając po sobie spokój i ciszę . Nuciła nad moim uchem nieznaną mi melodię , która powoli uspokajała mój szloch. Gdy tylko ochłonąłem opowiedziałem jej całą historię od wyjścia z domu aż do sytuacji w domu blondyna. Słuchała mnie uważnie co chwilę pomrukując coś pod nosem. Gdy skończyłem swoją opowieść kobieta uśmiechnęła się do mnie i powiedziała.

-Dlaczego uciekłeś ?
-Nie wiem . Bałem się
-Czego się bałeś ? Przecież miałeś wszystko na tacy wiesz o jego uczuciach. Więc w czym problem Liam ?
-Nie bałem się tego.. bałem się że stanie się to samo co w Londynie.
-Posłuchaj mnie synku , nie znam tego chłopaka dobrze , ale nie wydaję mi się by taki chłopak był takim draniem jak Drake. Uważam że Niall to dobry chłopak.
-Wiem mamo, żałuję tego , ale jak ja mu teraz spojrzę w oczy ? Zachowałem się jak szczeniak.
-Kochanie wszystko będzie dobrze. Jeśli wasze uczucia są szczere znajdziecie drogę do siebie prędzej czy później. Miłość nie jest prosta wymaga wielu wyrzeczeń . Ale wasza jest czysta więc poczekaj trochę.
-Dziękuję mamo.
-Nie ma za co , a teraz zmykaj na górę bo już późno.
-Dobranoc

Jakoś ulżyło mi po rozmowie z mamą. Miała rację po mimo mojego złego zachowania kochałem tego chłopaka i nie ma opcji bym stracił swoje paryskie szczęście tak łatwo. Odzyskam to co zniszczyłem. Wspiąłem się po schodach i ułożyłem na swoim łóżku. A w mojej głowie rodził się już plan by odzyskać Nialla.

~~***~~

Hej Kochani ! Podzieliłam rozdział piąty na dwie części . Pierwsza miała na celu opisanie sytuacji oraz wprowadzenie was w ten dzień a druga miała na celu pokazanie wam ich uczuć. Ta część nie należy do najweselszych oraz niestety jest nieco niezrozumiała. Ale uwierzcie mi później będzie tylko lepiej  ;) Mam nadzieję , że ten rozdział również się wam spodobał i czytaliście go z przyjemnością  ;) A jeśli nie to też napiszcie co wam się nie podobało. Mam nadzieję jednak ,że nie zawaliłam tego .  Następny rozdział pojawi się po jakimś tygodniu może półtora gdyż szósty  będzie jakby kolejną częścią tej historii . To co będzie się tam działo będzie opisem po kilku tygodniach . Będzie to już okres jesieni i nowych rzeczy ;) Widzimy się w następnym rozdziale , do zobaczenia !la colère, la haine et de Deception -  złość nienawiść i rozczarowanie .